Υπάρχουν δύο τρόποι για να αμειφθεί κάποιος για τη δουλειά του: Ο ένας είναι να αξιολογηθεί η απόδοσή του. Μεγάλη απόδοση; Πολλά λεφτά και γρήγορη εξέλιξη. Μέτρια; Λίγα λεφτά και στασιμότητα. Μικρή απόδοση; Απόλυση.
Ο άλλος είναι να τσουβαλιάσουμε όλους όσους έχουν το ίδιο αντικείμενο εργασίας, καλούς, μέτριους και κακούς. Να ορίσει το κράτος αυθαιρέτως ένα ποσό για την αμοιβή αυτής της συγκεκριμένης ομάδας, αυτό το ποσό να το διαιρέσουμε με τον αριθμό των μελών της ομάδας, κι όλοι να πάρουν τα ίδια.
Ποιον τρόπο θεωρείς δικαιότερο; Ποιος είναι αυτός που δίνει κίνητρο στους φιλότιμους να γίνουν καλύτεροι και ανταμείβει τον πολύ καλό; Τον πρώτο τρόπο τον εφαρμόζουν τα φιλελεύθερα κράτη. Αυτά που υιοθέτησαν το σύστημα που κατηγορούμε ως …ανάλγητο και κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων! Στη «ανάλγητη» Σιγκαπούρη, για παράδειγμα, οι καλοί και έμπειροι καθηγητές Λυκείου φτάνουν (με μισθό και bonus) τα 157.000 δολάρια Σιγκαπούρης τον χρόνο, δηλαδή 105.237 ευρώ, δηλαδή 8.770 ευρώ τον μήνα: payscale.com
Ακόμα περισσότερα δίνει η «ανάλγητη» Ελβετία: αυτό το επίπεδο αμοιβής (110.590 ελβετικά φράγκα, δηλαδή 102.220 ευρώ τον χρόνο) έχει ο «πρωτοδιορισμένος» καθηγητής Λυκείου στη Ζυρίχη: swissinfo.ch
Τον δεύτερο τρόπο εφραμόζουμε εμείς, το τελευταίο σοβιετικό κράτος της Ευρώπης, με το «πλέριο αντιπάλεμα της πλουτοκρατίας». Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος ότι με αυτό το σύστημα, εκείνοι που χάνουν είναι οι ικανοί επαιδευτικοί; Δεν έχουν καμμία προοπτική προσωπικής οικονομικής ανόδου, εκτός αν αυξηθεί το συνολικό κονδύλι για την μισθοδοσία τους οπότε θα αυξηθεί και ο μισθός όλων. Αρίστων και αχρήστων. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι αυτό είναι εφικτό στην Ελλάδα της κρίσης, πόσο ψηλότερα μπορεί να πάει; 10%; 20%; Στη Σιγκαπούρη ο άριστος παίρνει διπλάσια από τον απλώς καλό, διότι εκεί δεν υπάρχει ακατάλληλος. Οι ακατάλληλοι φεύγουν και δεν παίρνουν δεκάρα τσακιστή.
Όσοι περάσαμε από το δημόσιο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, θυμόμαστε τους δασκάλους και τους καθηγητές που είχαμε. Απ’ όλα είχε ο μπαχτσές. Από διαμάντια μέχρι σκουπίδια. Έπαιρναν τα ίδια λεφτά – και τα διαμάντια και τα σκουπίδια. Και όλοι οι ενδιάμεσοι. Είναι δίκαιο; Έπαιρναν τα ίδια είτε στην Α’ Γυμνασίου δίδασκαν, είτε στην Γ’ Λυκείου. Είναι δίκαιο; Είτε στον Βόλο ήταν διορισμένοι είτε στην Αλόννησο. Είναι δίκαιο;
Στην Ερείκουσα, στα Διαπόντια νησιά, ψάχνουν δάσκαλο και δεν βρίσκουν, μήνες τώρα. Όταν σε μια αγορά δεν υπήρχει ζήτηση, αναπροσαρμόζεται η προσφορά. Δηλαδή περισσότερα λεφτά για μια μη προτιμώμενη θέση, διότι, ναι τα περισσότερα λεφτά είναι κίνητρο. Γιατί να μην πάρει περισσότερα αυτός που θα πάει να διδάξει σε ένα απομονωμένο νησί ή σε ένα ορεινό, δυσπρόσιτο χωριό; Κάποιος στο Δημόσιο το σκέφτηκε αυτό, αλλά το έκανε πάλι με τη λογική του τσουβαλιάσματος. Από το 2011 καταβάλλεται επίδομα παραμεθορίων και δυσπρόσιτων περιοχών. Είναι 100 ευρώ (μεικτά) τον μήνα. Το παίρνει και εκείνος που διδάσκει στην πόλη της Αλεξανδρούπολης και μένει απέναντι από το σχολείο του κι εκείνος που κάνει 106 βουνίσια χιλιόμετρα κάθε μέρα πήγαινε – έλα από την Καρδίτσα στα Βραγγιανά. Είναι δίκαιο;
Ενώ λοιπόν θα περιμέναμε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί να ζητούν αξιολόγηση της δουλειάς τους και διαφοροποίηση των αμοιβών τους βάσει και άλλων παραμέτρων, με κάποια κριτήρια που θα έπρεπε οι ίδιοι να ορίσουν και να στηρίξουν με επιχειρήματα, βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο: να αντιδρούν σε κάθε απόπειρα «απο-τσουβαλιάσματός» τους. Ποιοι πρωτοστατούν σ΄ αυτή την εξισωτική αντίληψη: οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες, που ελέγχονται σχεδόν ολοκληρωτικά από την αριστερά.
«Δεν μας εκφράζουν αυτοί συνδικαλιστές» λένε κάποιοι εκπαιδευτικοί. Και συμπληρώνουν: «Στις εκλογές δεν πάει να ψηφίσει ούτε το 25% του κλάδου! Τα κομματόσκυλα ψηφίζουν τους δικούς τους.» Λυπάμαι, αγαπητοί εκπαιδευτικοί, που θα σας στεναχωρήσω. Υποτίθεται ότι ολόκληρος ο εκπαιδευτικός κλάδος, ανεξαρτήτως ειδικότητας («ανεξαρτήτου» έλεγε μια δραστήρια ΕΛΜΕ σε ανακοίνωσή της), προετοιμάζει τα παιδιά για τον ρόλο του υπεύθυνου πολίτη που συμμετέχει στα κοινά. Εσείς δεν συμμετέχετε; Αν δεν σας εκφράζουν οι συνδικαλιστές σας, εκλέξτε άλλους. Κι αν όλες οι διαδικασίες είναι καπελωμένες από τα κόμματα, οργανωθείτε εσείς οι μη κομματικοί, βάλτε υποψηφιότητα και πετάξτε τα κόμματα έξω από τα σχολεία. Αλλιώς, για τις αλλεπάλληλες απώλειες μαθημάτων που οφείλονται πότε σε συνδικαλιστικές εκλογές και πότε σε συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις (απεργίες, στάσεις εργασίας και συλλαλητήρια) ευθύνεστε κι εσείς. Άλλωστε η ΟΛΜΕ είναι ο επίσημος συνομιλητής του Υπουργείου. Αν η ΟΛΜΕ ζητήσει οι συνδικαλιστικές σας δραστηριότητες να γίνονται σε ώρες μαθήματος, ξέρετε πολλούς υπουργούς που θα πάνε κόντρα; Αν εσείς οι μη κομματικοί δεν θεωρείτε σωστό να κλείνουν τα σχολεία και να χάνονται μαθήματα όταν ψηφίζετε, φροντίστε να είστε εσείς ο επίσημος συνομιλητής του Υπουργείου για να ζητήσετε οι συνδικαλιστικές σας δραστηριότητες να γίνονται απογεύματα ή Σαββατοκύριακα.
Κακά τα ψέματα, φίλοι εκπαιδευτικοί. Ανάμεσά σας υπάρχουν εμπνευσμένοι παιδαγωγοί με γνώσεις, ήθος και πάθος για το λειτούργημά τους, υπάρχουν και αγράμματοι τεμπελχανάδες. Υπάρχουν άνθρωποι με βαθειά δημοκρατική συνείδηση υπάρχουν και φασιστόμουτρα, θιασώτες της επιβολής δικτατορίας στη χώρα, κόκκινης κατά προτίμηση. Πόσοι είναι οι μεν και πόσοι οι δε; Δεν το ξέρω. Ξέρω ότι τον τόνο τον δίνουν οι δεύτεροι. Κι όσο τα διαμάντια συνυπάρχουν με τα σκουπίδια, δεν μπορούν να μένουν ανέγγιχτα από τη σήψη και τη δυσωδία τους. Κάποιος πρέπει να κάνει τον διαχωρισμό. Ελάτε λοιπόν να κουβεντιάσουμε για το πως πρέπει να γίνει αυτός, όχι για το αν πρέπει να γίνει. Καραπρέπει και πολύ άργησε. Όσο επιμένετε να μπαίνετε όλοι στο ίδιο τσουβάλι της μη αξιολόγησης, τους μισθούς των συναδέλφων σας που εργάζονται σε χώρες που λειτουργούν με το… ανάλγητο φιλελεύθερο σύστημα «αμοιβή αναλόγως προσόντων» δεν πρόκειται να τους δείτε ούτε με τηλεσκόπιο.
Πηγή: marketnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου