Του Τάκη Χρονόπουλου
Στην τάξη να μην κάνουμε δύσκολες ασκήσεις για να μην απογοητεύουμε τα παιδιά, στο διαγώνισμα να μην βάζουμε δύσκολες για να μην απογοητεύουμε τα παιδιά, στην επανάληψη να μην κάνουμε δύσκολες για να μην απογοητεύουμε τα παιδιά, στις τελικές να μην βάζουμε δύσκολες για να μην απογοητεύουμε τα παιδιά.
Φτάνουν στην Γ' Λυκείου τα παιδιά στις πανελλαδικές και αναρωτιούνται μετά, γιατί τόσα χρόνια δεν τους φάνηκαν τα Μαθηματικά δύσκολα. Μα δεν τα είδαν και πότε τα δύσκολα. Τους τα κρύβαμε για να μην τα απογοητεύουμε. Πως να τα κρίνουν;
Αν δεν κάνεις και δεν βάζεις ποτέ δύσκολες, δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχουν δύσκολα. Και δύσκολο μπορεί να σημαίνει, δύσκολη σκέψη, συνδυαστικό ερώτημα, βοηθητική γραμμή, περίεργη αντικατάσταση, βοηθητική συνάρτηση. Τις δύσκολες πράξεις ας μην το θεωρούμε καλύτερα ως δύσκολο ερώτημα γιατί είναι θέμα εξάσκησης και μόνο.
Η τράπεζα θεμάτων δεν εμφάνισε από το πουθενά δύσκολα ερωτήματα, υπήρχαν ήδη σε διάφορα βοηθήματα. Απλώς οι καθηγητές, ενώ τα γνώριζαν, δεν επέλεγαν δύσκολα ερωτήματα για να μην απογοητεύονται τα παιδιά. Ένα δύσκολο ερώτημα θα μπορούσε να κάνει την διαφορά.
Δεν ωφελούμε τα παιδιά που θέλουν κάτι παραπάνω, όταν όλα τα ερωτήματα που τους εξετάζουμε είναι διδαγμένα ή / και σχολικού βαθμού δυσκολίας.
Χρειάζεται να μπαίνει και κανένα απαιτητικό ερώτημα που να μην έχει γίνει στην τάξη σε μια εξέταση [δύσκολο + μη διδαγμένο] για να δει κανείς μέχρι που μπορεί να σκεφτεί το παιδί, να το πιέσει για κάτι παραπάνω. Άλλωστε οποιοδήποτε δύσκολο θέμα μπορεί να ξαλαφρώσει με τα κατάλληλα ενδιάμεσα βοηθητικά ερωτήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου