Ο Μύθος της ∆ιδούς

Ο Μύθος της ∆ιδούς Η ∆ιδώ ήταν η βασίλισσα της Καρχηδόνας κατά τον 9ο περίπου π.Χ. αιώνα. Ήταν πριγκίπισσα με καταγωγή την Τύρο της Φοινίκης. Σύμφωνα με το μύθο, η ∆ιδώ,

προσπαθώντας να ξεφύγει από την καταδίωξη του αδελφού της και βασιλιά της Τύρου, αναχώρησε δυτικά παραπλέοντας τις ακτές της Μεσογείου, αναζητώντας άσυλο. Μία τοποθεσία στον κόλπο της Τύνιδας τράβηξε την προσοχή της.

Η ∆ιδώ ήρθε σε διαπραγμάτευση με τον τοπικό ηγεμόνα Ιάρβα για να αγοράσει γη, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις απαιτήσεις της. ∆εν ζητούσε παρά μόνο όση έκταση μπορούσε να περιφράξει με το δέρμα ενός ταύρου. Η ∆ιδώ κατάφερε να πείσει τον Ιάρβα και η συμφωνία έκλεισε. Τότε η ∆ιδώ τεμάχισε την προβιά ενός ταύρου σε λεπτές λωρίδες και τις έδεσε τη μία με την άλλη φτιάχνοντας ένα πολύ μακρύ σκοινί, με το οποίο κύκλωσε μια μεγάλη έκταση γης. Εκεί έκτισε ένα φρούριο, το οποίο ονόμασε Βύρσα (=δέρμα), και κοντά σε αυτό, την πόλη της Καρχηδόνας. 

Από αυτό το μύθο της ∆ιδούς, που διασώζει ο εθνικός ποιητής των Ρωμαίων Βιργίλιος – Publius Vergilius Maro (70 π.Χ. – 19π.Χ.) στο έργο του Αινειάδα, ανακύπτει το αρχαιότερο (σύμφωνα με ειδικούς) ίσως πρόβλημα μεγιστοποίησης, γνωστό έκτοτε ως το Πρόβλημα της ∆ιδούς ή το Ισοπεριμετρικό Πρόβλημα. Πώς έπρεπε να τοποθετήσει πάνω στη γη η ∆ιδώ το δερμάτινο σκοινί που έφτιαξε, ώστε να περικλείει στο εσωτερικό του τη μεγαλύτερη δυνατή έκταση. Η απάντηση είναι ότι η ∆ιδώ έπρεπε να τοποθετήσει το δερμάτινο σκοινί με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει σχήμα κύκλου.