῾Η διαµάχη αὐτή ἄρχιζει τό 1684 ὅταν ὁ Leibniz ἐξέδωσε τό µνηµειῶδες ἔργο του Nova methodus pro maximis et minimis, ὅπου ἐµφανίζεται ἡ πρώτη συστηµατική µελέτη τοῦ ᾿Απειροστικοῦ Λογισµοῦ (Calculus) καί στήν ὁποία δέν ὑπάρχει ἡ παραµικρή ἀναφορά σέ ἐργασίες τοῦ Newton.
῾Η ᾿Αγγλική Σχολή τῶν Μαθηµατικῶν, ἐθεώρησε ὅτι ὁ Leibniz διέπραξε λογοκλοπία, διότι κατά τήν ἐπίσκεψή του στήν ᾿Αγγλία τό 1676, κατέστη κοινωνός ἐπιστολῶν οἱ ὁποῖες περιεῖχαν τίς µέχρι τότε ἀνακαλύψεις στήν περιοχή.
Η διαμάχη αυτή είχε δυσάρεστες συνέπειες γιά τήν ἀνάπτυξη τοῦ ∆ιαφορικοῦ Λογισµοῦ στήν Αγγλία. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι γιά δύο σχεδόν αἰῶνες, οἱ ἄγγλοι µαϑηµατικοί, πιστοί στίς ὑποθῆκες τοῦ Newton, ἀπαξιοῦσαν νά ἀσχοληθοῦν µέ τίς ἀναλυτικές µεθόδους τίς ὁποῖες εἰσήγαγε ὁ Leibniz στόν ἀπειροστικό λογισµό, µέ ἀποτέλεσµα τήν σχεδόν πλήρη ἀποµόνωση τῶν Μαθηµατικῶν στήν Βρεττανία ἀπό τά τεκταινόµενα στήν ὑπόλοιπη Εὐρώπη
Σήµερα ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψη ὅτι ὁ ᾿Απειροστικός Λογισµός ἀνεκαλύφθη ἀνεξαρτήτως καί ἀπό τούς δύο. ᾿Από τόν µέν Newton τό 1671, ἀπό τόν δέ Leibniz κατά τήν περίοδο 1672–1675 µέ σηµαντικά διαφορετική προσέγγιση τῶν ϑεµελιωδῶν ἐννοιῶν καί ἀποτελεσµάτων.
῾Η διένεξη ἔφθασε νά γενικευθεῖ τόσο µεταξύ τῶν ἐπιστηµονικῶν ὅσο καί τῶν διπλωµατικῶν κύκλων τῆς Εὐρώπης. ῾Ο Newton ὑπῆρξε αὐτός ὁ ὁποίος εἶχε τά ἰσχυρότερα κοινωνικά καί πολιτικά ἐρείσµατα, σέ ἀντίθεση µέ τήν αὐτοαποµόνωση τοῦ Leibniz.
Καί ὁ µέν Newton ἀπέθανε δοξασµένος καί ἐτάφη µάλιστα στό κοιµητήριο τοῦ Westminster Abbey, ὁ δέ Leibniz ἀπέθανε ϑεωρούµενος λογοκλόπος καί στήν κηδεία του παρέστη µόνο ὁ προσωπικός του γραµµατέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου