Κάλαντα τον καιρό της κρίσης

ΗΛΙΑΣ: Πήγαμε και είπαμε τα κάλαντα. Μισή ωρίτσα όλη κι όλη. Εμείς, τα αγόρια, βγάλαμε από τέσσερα ευρώ ο καθένας. Όπου τα είπαμε μας έδιναν ένα κέρμα του ενός ευρώ. Ούτε πενηντάλεπτα, ή εικοσάλεπτα...ούτε χάρτινα. Χρονιά πολλά, και του χρόνου, πάρτε ένα Ευρώ. Η κρίση, βλέπεις...

Τα κορίτσια της παρέας, ντροπαλά όλα τους, χτυπήσανε τα κουδούνια μόνο των γιαγιάδων τους. Σε κάθε γιαγιά που χτυπούσανε, τους άνοιγε, τα λέγανε και κάθε γιαγιά έδινε σε κάθε κοριτσάκι, (και όχι μόνο στο εγγονάκι της) σε κάθε κοριτσάκι της παρέας, από ένα Ευρώ. Πάλι καλά, με τις συντάξεις που παίρνουνε...
Στο τέλος του ημιώρου βάλαμε κάτω τα ευρουλάκια μας, αγόρια κορίτσια, και ήταν όλα κι όλα, είκοσι επτά ευρώ. 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ: Και λοιπόν; Τι θες να σου πω εγώ; 

ΗΛΙΑΣ: Πόσα αγόρια και πόσα κορίτσια ήμασταν; 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ: Ναι, ε; Πλάκα μου κάνεις; 

Για ποιο λόγο ο Κυριάκος αρνείται να απαντήσει στον Ηλία;

Toυ φιλόλογου Γιώργου Φραγκάκου (Χανιά)