Στατιστική διακριτικότητα

Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις, σε έρευνες κοινής γνώμης ή δημοσκοπήσεις ή γενικά σε συνεντεύξεις-ερωτηματολόγια που αποσκοπούν σε συλλογή στατιστικών στοιχείων, στις οποίες η απάντηση "Ναι" ή "Όχι" δεν είναι εύκολη από μεριάς του ερωτώμενου. Συνήθως αυτές οι περιπτώσεις αφορούν ερωτήσεις, οι ειλικρινείς απαντήσεις των οποίων μπορεί να προκαλέσουν αμηχανία ή ντροπή, και έτσι η απάντηση πιθανότατα να μην είναι ειλικρινής, για ευνόητους λόγους.

Όλοι μπορούμε να σκεφτούμε τέτοιες ερωτήσεις και δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναφέρω κάποια συγκεκριμένη.

Τι γίνεται λοιπόν σ' αυτές τις περιπτώσεις; Πώς εξασφαλίζει ο σχεδιαστής του ερωτηματολογίου-στατιστικολόγος(αν είναι βεβαίως σοβαρός) την κατά το δυνατόν πιστότερη απεικόνιση των τάσεων; Υπάρχει ένας τρόπος ,κάποιοι φίλοι μπορεί ίσως να σκεφτούν κι άλλον, με τον οποίο δίνεται η δυνατότητα στον ερωτώμενο να απαντήσει με άνεση και διακριτικότητα και κυρίως με ειλικρίνεια "Ναι" ή "Όχι" ,χωρίς να αποκαλύψει στον ερωτώντα ευαίσθητα ίσως προσωπικά του δεδομένα. Ο τρόπος αυτός ,που καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να είναι "απόλυτος", μιας και δεν μπορεί να δίνει σ' αυτόν που ρωτάει την πληροφορία για το τι πραγματικά απάντησε ο άλλος (ειδάλλως δεν θα εκπλήρωνε την αποστολή του) αλλά πιθανοτικός , εξασφαλίζει καλές εκτιμήσεις. Όπως και νά'χει ,καλύτερες από αυτές που γίνονται χωρίς τέτοιες προφυλάξεις και βγάζουν αποτελέσματα εκτός πραγματικότητας . Μπορείτε να σκεφτείτε λοιπόν το κόλπο που χρησιμοποιούν σε αυτές τις περιπτώσεις;