Στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές το 1936 οι υποψήφιοι ήταν οι Αλφ Λάντον για τους Ρεπουμπλικάνους και Φραγκλίνος Ντ. Ρούζβελτ για τους Δημοκρατικούς. Το Literary Digest, ένα περιοδικό της εποχής με μεγάλη κυκλοφορία κι επιρροή, που είχε κάνει στο παρελθόν επιτυχημένες προβλέψεις για άλλες εκλογικές αναμετρήσεις, διεξήγαγε μια μεγάλη δημοσκόπηση που έμεινε ιστορική για το...φιάσκο της!
Έστειλε ταχυδρομικά γύρω στα 10 εκατομμύρια (!!) ερωτηματολόγια παίρνοντας τις διευθύνσεις από λίστες ιδιοκτητών αυτοκινήτων και τηλεφωνικούς καταλόγους. Επιστράφηκαν στο περιοδικό 2.300.000 ερωτηματολόγια και από αυτά προέκυψε ότι θα κέρδιζε ο Λάντον με αναλογία ψήφων 3 προς 2 έναντι του Ρούζβελτ. Η επεξεργασία των στοιχείων ήταν σωστή και η ειλικρίνεια των απαντήσεων δεδομένη, σε μεγάλο βαθμό.
Όπως ξέρουμε, ο Ρούζβελτ θριάμβευσε με μεγάλη διαφορά (60,8% των ψήφων).
Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτή η ιστορική και παταγώδης αποτυχία;
Νομίζω ότι οφείλεται τόσο στο ότι το δείγμα δεν ήταν καθόλου αντιπροσωπευτικό της κοινωνικό-οικονομικής διαστρωμάτωσης του συνολικού αριθμού των των ψηφοφόρων, άσχετα από τον επαρκή αριθμό, σαν αριθμό των ερωτηθέντων, όσο και στην διαφορά των αντιλήψεων των δύο υποψηφίων
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι βέβαια το ένα δένει με το άλλο.
Οι ερωτηθέντες επιλέχθκησαν από “λίστες ιδιοκτητών αυτοκινήτων και τηλεφωνικούς καταλόγους” προνόμια και τα δύο, το 1936, των ανώτερων κοινωνικό-οικονομικά στρωμάτων, σαν να λέμε να γίνει σήμερα δημοσκόπηση με δείγμα ιδιοκτήτες κότερων και ελικοπτέρων
Από την άλλη μεριά οι υποψήφιοι πρόεδροι είχαν αρκετά διαφορετικό προφίλ στις πολιτικές επιλογές.
Ο Λάντον γνήσιος αστός και εκφραστής των πλουσίων σε βάρος των φτωχών και ο Ρούσβελτ, εξέφραζε τα ίδια πράγματα βασικά αλλά στην πολιτική οπτική του γωνία υπήρχαν και τα φτωχότερα λαικά και δείγματα αυτής της πολιτικής είχε δώσει το 1933-1936 με το Νιού Ντήλ, δημόσιες επενδύσεις, κοινωνικές ασφαλίσεις σε ευρύτερα στρώματα, αναγνώριση εργατικών σωματείων και συλλογικών διαπραγματεύσεων κλπ.
Αποτέλεσμα αυτών ήταν ο Λάντον να έχει περισσότερες συμπάθειες στους πλούσιους και ο Ρούσβελτ περισσότερες συμπάθειες στους φτωχότερους που είναι και πολυπληθέστεροι, πράγμα που εκφράσθηκε στις εκλογές που ψήφισαν όλοι όσοι τέλος πάντων είχαν εκλογικά δικαιώματα, ενώ στην δημοσκόπιση “ψήφισαν” οι πλούσιοι.
Υποπτεύομαι το εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα στοιχεία πάρθηκαν από ιδιοκτήτες αυτοκινήτων και λίστες τηλεφ.Ας μη ξεχνάμε ότι ο Ρούζβελντ εξελέγη το 1932(αν δεν κάνω λάθος) μεσούσης της τραγικής οικονομικής κρίσης που έπληττε τον κόσμο από το 1929(και ιδίως την Αμερική.Είναι προφανές ότι όσοι είχαν αμάξια τη δεκαετία του 30(τόσο παλιά!) και δεδομένης της κρίσης που κατέστρεψε την μεσαία τάξη τότε, μάλλον ανήκαν σε ανώτερα στρώματα(επίσης πολλοί φτωχοί δεν είχαν και τηλέφωνο τέτοια εποχή!).Οπότε μάλλον δεν ήταν θετικά διακίμενοι στο Ρούζβελντ(κευνσιανός-φιλολαικός).Άρα η επιλογή από τις διευθύνσεις ιδιοκτητών αμαξιών είναι προφανώς μεροληπτικό-ταξικό δείγμα :-) και συνεπώς λάθος!
Η σκέψη μου ήταν ότι το πιο πιθανό πρόβλημα ήταν η μεροληψία του αρχικού δείγματος, καθώς οι κάτοχοι αυτοκινήτων και τηλεφώνου το έτος 1936 είναι λογικό να ήταν οι πιο πλούσιοι και συνεπώς σε μεγάλο βαθμό ψηφοφόροι του Λάντον. Ψάχνοντας όμως στο διαδίκτυο για το ποσοστό των Αμερικανών πολιτών που είχαν αυτοκίνητο και τηλέφωνο το έτος 1936, έπεσα πάνω στο ακόλουθο άρθρο, το οποίο καταρρίπτει αυτή την εκδοχή και θεωρεί ότι η αιτία του λάθους είναι η μεροληψία του τελικού δείγματος, καθώς αυτοί που κυρίως επιθυμούσαν να απαντήσουν (και τελικά απάντησαν) στο ερωτηματολόγιο ήταν οι ψηφοφόροι του Λάντον.
ΑπάντησηΔιαγραφή(http://www.theatlantic.com/technology/archive/2012/09/cellphones-skew-political-polls-did-landlines-do-the-same-thing-in-1936/262640/)
Ενδιαφέρουσα η οπτική του άρθρου που λίνκαρε ο swt.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το αν όμως "καταρρίπτει" την καθιερωμένη εκδοχή,διατηρώ επιφυλάξεις.
Η ,ας την πω, καθιερωμένη αντίληψη, την οποία συμμερίζεται και ο στατιστικολόγος Pere Grima του Πολυτεχνείου της Βαρκελώνης (από κείμενο του οποίου προέρχεται ο σκελετός της ανάρτησης), είναι ότι το λάθος προέκυψε γιατί το δείγμα(αν και ΤΕΡΑΣΤΙΟ) από το οποίο έγινε η εκτίμηση ΔΕΝ ήταν αντιπροσωπευτικό του εκλογικού σώματος . Το 1936, τα αυτοκίνητα και τα τηλέφωνα ήταν προνόμιο των «υψηλών» τάξεων (οι οποίες έτειναν να ψηφίζουν Ρεπουμπλικάνους).
Σε αντίθεση με την παραπάνω,μια καινούργια εταιρεία με ιδρυτή τον Τζορτζ Γκάλοπ προέβλεψε το εκλογικό αποτέλεσμα ρωτώντας λιγότερους από 5.000 ανθρώπους, εξασφαλίζοντας ωστόσο την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος. Από τότε, η εταιρεία του Γκάλοπ έγινε σημείο αναφοράς για τις έρευνες κοινής γνώμης. (ενδιαφέρουσα εδώ, η σχετική σκεπτικιστική αναφορά στο λινκ )
ΥΓ. Και βέβαια το φιάσκο θα είχε αποφευχθεί αν οι άνθρωποι του περιοδικού σκεφτόντουσαν ότι για να δοκιμάσουμε το αλάτι στο φαΐ ,και στο πιάτο και στο τσουκάλι, το ΙΔΙΟ κουτάλι παίρνουμε:-) (=Δείγμα)! Το ανακάτεμα (=αντιπροσωπευτικότητα/καλή στάθμιση) μετράει! ( Pere Grima)
@Rizopoulos
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον αυτό που λέτε για το Γκάλοπ.Στο μόνο που έχω είναι αμφιβολίες είναι ότι δεν σκέφτηκαν κάτι τόσο απλό.Πολλές φορές η στατιστική λειτουργεί σα μέσο εξαπάτησης...