Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

▪ Ο Αχιλλέας, η χελώνα και τα όρια στα μαθηματικά

Του Κώστα Καρπούζη
Σίγουρα έχουμε όλοι ακούσει για το μύθο του Αισώπου με το λαγό και τη χελώνα, όπου η επιμονή και υπομονή της χελώνας καταφέρνει τελικά να υπερνικήσει την ταχύτητα, αλλά και την υπεροψία του λαγού. Τι θα λέγατε αν …χοντραίναμε λίγο το «παιχνίδι» και στη θέση του λαγού, να λάμβανε μέρος σε αυτόν τον ιδιότυπο αγώνα ένας υπερήρωας της αρχαιότητας, ο φτερωτός Αχιλλέας; Και μάλιστα, για να αναδειχθεί πόσο …γαλαντόμος είναι ο ήρωας της ιστορίας μας, θα δώσει στη χελώνα τη δυνατότητα να προπορευθεί, πριν αυτός αρχίζει να την κυνηγάει. Ο αγώνας μας όμως έχει και έναν πρόσθετο, περίεργο κανονισμό: οι δύο συμμετέχοντες δεν τρέχουν συνέχεια, αλλά ανάμεσα σε δύο διαδοχικά σήματα του αγωνοδίκη, ο Αχιλλέας έχει δικαίωμα να καλύψει την απόσταση που τον χώριζε από τη χελώνα κατά την προηγούμενη διακοπή, ενώ η χελώνα παράλληλα προχωράει, με μικρότερη βέβαια ταχύτητα από τον ήρωά μας. Άραγε θα καταφέρει ο μυθικός βασιλιάς των Μυρμιδόνων να φτάσει και, γιατί όχι, να ξεπεράσει το αργοκίνητο, αλλά επίμονο ζωάκι;
Η παραπάνω ιστορία είναι, σε περίληψη, μια σκέψη του Ζήνωνα του Ελεάτη, ενός από τους σημαντικούς φιλοσόφους της αρχαιότητας, που έζησε στην Αθήνα κατά την εποχή του Περικλή και του Καλλία. Ας δούμε το «παράδοξο του Ζήνωνα» λίγο πιο αναλυτικά και για λόγους απλότητας, ας θεωρήσουμε ότι ο Αχιλλέας τρέχει με διπλάσια ταχύτητα από τη χελώνα (άνετα!) και ότι η χελώνα ξεκινάει με προβάδισμα ενός μέτρου. Στον πρώτο γύρο του αγώνα, ο Αχιλλέας θα καλύψει την απόσταση που τον χώριζε από τη χελώνα, δηλαδή 1 μέτρο, ενώ η χελώνα, που τρέχει με τη μισή ταχύτητα, θα προχωρήσει κατά ½ μέτρο, κι έτσι θα προπορεύεται κατά ½ μέτρο στον επόμενο γύρο. Στον δεύτερο γύρο, ο Αχιλλέας θα καλύψει το μισό αυτό μέτρο, αλλά η χελώνα θα διανύσει ακόμα ¼ του μέτρου, κοκ. Συνοπτικά, για τη διαδρομή του Αχιλλέα σε κάθε γύρο θα έχουμε: 
ΓύροςΚλασματική απόστασηΔεκαδική απόσταση
111
21/20.5
31/40.25
41/80.125
51/160.0625
61/320.03125
71/640.015625
81/1280.0078125
91/2560.00390625
101/5120.001953125
111/10240.0009765625
Μετά λοιπόν από μόνο 11 γύρους του αγώνα μας, ο μυθικός ήρωας θα προχωρά κατά μόνο 1 εκατοστό του εκατοστού! Συνεχίζοντας να προσθέτουμε γραμμές σε αυτόν τον πίνακα, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μετά από άπειρους γύρους, η απόσταση που θα διανύει ο ήρωάς μας θα τείνει στο μηδέν. Αν τώρα δούμε τη συνολική απόσταση που τρέχει ο Αχιλλέας, θα έχουμε τη σειρά 
1+(1/2)+(1/4)+(1/8)+(1/16)+(1/32)+....+(1/2n)+... 
η οποία τείνει οριακά στην τιμή 2. Αυτή η θεώρηση μπορεί να δώσει τροφή σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες συζητήσεις, όπως για παράδειγμα, αν πραγματικά ο Αχιλλέας θα φτάσει τη χελώνα: αν ακολουθήσουμε την κλασική θεωρία των Μαθηματικών, η απόσταση του Αχιλλέα από τη χελώνα θα μειώνεται συνέχεια, αλλά ποτέ δε θα φτάσει στο μηδέν, μια που όσο κι αν προχωράει ο βασιλιάς των Μυρμιδόνων, στον ίδιο γύρο η χελώνα έχει διανύσει ένα πρόσθετο, στοιχειώδες βηματάκι. Αυτή ακριβώς είναι και η φυσική σημασία του ορίου μιας συνάρτησης στα Μαθηματικά: η τιμή της συνάρτησης μπορεί να πλησιάζει την οριακή τιμή, δηλαδή το μηδέν, αν κοιτάξουμε την απόσταση που διανύει σε κάθε βήμα ο ήρωάς μας, αλλά δε θα γίνει ποτέ πραγματικά ίση με αυτό.
Αν, από την άλλη, δούμε το παράδοξο από την πλευρά των υπολογιστών, η παραπάνω θεώρηση απαιτεί άπειρη ακρίβεια, δηλαδή άπειρο αριθμό όρων στο παραπάνω άθροισμα, κάτι που δεν είναι δυνατό να γίνει με τους υπολογιστές. Άρα, κάποια στιγμή η θέση του Αχιλλέα και αυτή της χελώνας θα συμπίπτουν, αφού θα γίνει στρογγυλοποίηση στο πλησιέστερο δεκαδικό ψηφίο που «χωράει» στην ακρίβεια των υπολογισμών μας. Αντίστοιχη με αυτό είναι και η άποψη του μηχανικού στο κλασικό (;) ανέκδοτο με τον αγώνα δρόμου ανάμεσα σε αυτόν και έναν μαθηματικό, που τελειώνει με την αποστροφή "κάτσε να φτάσω ένα μέτρο από το νήμα και θα σου πω εγώ..."

1 σχόλιο:

  1. [Απόσπασμα:
    Σίγουρα έχουμε όλοι ακούσει για το μύθο του Αισώπου με το λαγό και τη χελώνα, όπου η επιμονή και υπομονή της χελώνας καταφέρνει τελικά να υπερνικήσει την ταχύτητα, αλλά και την υπεροψία του λαγού. Τι θα λέγατε αν …χοντραίναμε λίγο το «παιχνίδι» και στη θέση του λαγού, να λάμβανε μέρος σε αυτόν τον ιδιότυπο αγώνα ένας υπερήρωας της αρχαιότητας, ο φτερωτός Αχιλλέας; Και μάλιστα, για να αναδειχθεί πόσο …γαλαντόμος είναι ο ήρωας της ιστορίας μας, θα δώσει στη χελώνα τη δυνατότητα να προπορευθεί, πριν αυτός αρχίζει να την κυνηγάει. Ο αγώνας μας όμως έχει και έναν πρόσθετο, περίεργο κανονισμό: οι δύο συμμετέχοντες δεν τρέχουν συνέχεια, αλλά ανάμεσα σε δύο διαδοχικά σήματα του αγωνοδίκη, ο Αχιλλέας έχει δικαίωμα να καλύψει την απόσταση που τον χώριζε από τη χελώνα κατά την προηγούμενη διακοπή, ενώ η χελώνα παράλληλα προχωράει, με μικρότερη βέβαια ταχύτητα από τον ήρωά μας. Άραγε θα καταφέρει ο μυθικός βασιλιάς των Μυρμιδόνων να φτάσει και, γιατί όχι, να ξεπεράσει το αργοκίνητο, αλλά επίμονο ζωάκι; ]
    Ασφαλώς και αστειεύεστε κύριε Καρπούζη.
    Μπορεί κάποιος να προσπεράσει κάποιον άλλον, όταν είναι υποχρεωμένος (από δοσμένη συνθήκη) να πατάει αποκλειστικά στα βήματα (χνάρια) αυτού που προηγείται όσο γρηγορότερος και να είναι ο ακόλουθος του προηγούμενου; Όταν ορίζετε από τη διατύπωση μία συνθήκη ο Αχιλλέας να είναι δοσμένος υποχρεωτικά πάντα δεύτερος, αφού πρέπει να ακολουθεί αποκλειστικά τα βήματα της χελώνας που προηγείται, πως θα την προσπεράσει; Εσείς απαγορεύεται να την προσπεράσει και οι ταχύτητες δεν παίζουν κανένα ρόλο. Κατά το πρόβλημα ο Αχιλλέας μπορεί μόνο να ακολουθεί τη χελώνα αφού πρέπει να φτάνει εκεί που πρώτα πέρασε η χελώνα!
    Αν την προσπεράσει θα πείτε, «ναι, αλλά παραβίασε τον κανονισμό γιατί δεν είχε δικαίωμα να την προσπεράσει, αλλά να φτάσει μόνο μέχρις εκεί που ήταν η χελώνα»! Πως ζητάτε λοιπόν να την προσπεράσει όταν θέτετε όρο να μην την προσπεράσει!
    Σκεφτείτε σε ένα μποτιλιάρισμα αυτοκινήτων στο δρόμο, μπροστά ένα φιατάκι 500 και πίσω του ακριβώς μια πόρσε. Η πόρσε μπορεί να περάσει μόνο από εκεί που περνάει υποχρεωτικά πρώτο το φιατάκι, δηλαδή πάντα δεύτερη σε σχέση με το φιατάκι και οι ταχύτητες δεν παίζουν κανένα ρόλο. Αυτά δεν είναι μαθηματικά αλλά μαγικά. Είναι σαν να ζητάει κανείς, να προλάβει κάποιος να κλειδώσει το συρτάρι και να ρίξει το κλειδί μέσα στο συρτάρι!
    Το παράδοξο του Ζήνωνα με τον Αχιλλέα και τη χελώνα, εκφράζεται πολύ καλύτερα με την διχοτομία και την δική σας περιγραφή χωρίς τους εκ μέρους σας εμβόλιμους όρους που ξεκάθαρα απαγορεύουν στον Αχιλλέα να προσπεράσει. Απαντώ στην περίπτωση της διχοτομίας και αν θέλετε μπορείτε να αμφισβητήσετε εκεί την όποια αιτιολογία μου.

    http://eisatopon.blogspot.gr/2011/09/blog-post_5175.html?showComment=1395579480479#c4455325706669036495

    ΑπάντησηΔιαγραφή