Η Απρόβλεπτη Φιλία του Αϊνστάιν και του Γκέντελ και η Εξέταση Υπηκοότητας των ΗΠΑ

Τη δεκαετία του $1940$, στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, δύο από τους πιο λαμπρούς νου της εποχής συναντήθηκαν και δημιούργησαν μια φιλία που θα μπορούσε να περιγραφεί μόνο ως ασυνήθιστη και εμπνευσμένη. Ο λόγος για τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, τον διάσημο φυσικό, και τον Kurt Gödel, τον λογικό που άλλαξε για πάντα την κατανόηση των μαθηματικών με τα θεωρήματα ατελείας του.

Η Φιλία τους

Η φιλία μεταξύ του Αϊνστάιν και του Gödel ξεπερνούσε τα όρια της ακαδημαϊκής συνεργασίας. Προς τα τέλη της ζωής του, ο Αϊνστάιν αστειευόταν λέγοντας ότι η δική του δουλειά δεν σήμαινε πλέον πολλά και ότι είχε έρθει στο Ινστιτούτο για την Προχωρημένη Μελέτη στο Πρίνστον απλώς για να έχει το προνόμιο να πάει σπίτι με τα πόδια με τον Gödel. Αυτή η ατάκα αποκαλύπτει όχι μόνο την αγάπη του Αϊνστάιν για την παρέα του φίλου του αλλά και την εκτίμηση που είχε για τον νου του Gödel.

Η Εξέταση Υπηκοότητας

Το 1947, η φιλία αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο σε ένα ασυνήθιστο γεγονός: την εξέταση υπηκοότητας του Gödel για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Αϊνστάιν, μαζί με τον οικονομολόγο Oskar Morgenstern, συνόδευσαν τον Gödel στη διαδικασία αυτή, ανησυχώντας για την απρόβλεπτη συμπεριφορά του. Ο Gödel, γνωστός για την εκκεντρικότητά του και την βαθιά του σκέψη, είχε αφιερώσει πολύ χρόνο στην προετοιμασία του, όταν ανακάλυψε ένα υποτιθέμενο ελάττωμα στο Σύνταγμα των ΗΠΑ που θα μπορούσε να οδηγήσει σε δικτατορία.

Παρά τις προσπάθειες του Αϊνστάιν και του Morgenstern να τον πείσουν ότι η εξέταση θα ήταν απλή, ο Gödel ήταν έτοιμος να παρουσιάσει την ανακάλυψή του. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ο δικαστής Phillip Forman ρώτησε τον Gödel για την προέλευσή του και το πολίτευμά του. Όταν ο Gödel ανέφερε ότι η Αυστρία είχε μετατραπεί από δημοκρατία σε δικτατορία λόγω του συντάγματός της, ο δικαστής σχολίασε ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί στις ΗΠΑ. Ο Gödel, με την αυτοπεποίθηση του λογικού, απάντησε ότι μπορούσε να το αποδείξει, προκαλώντας τον τρόμο των φίλων του.

Το Μυστηριώδες Ελάττωμα

Το ελάττωμα που είχε βρει ο Gödel στο Σύνταγμα των ΗΠΑ δεν καταγράφηκε ποτέ επίσημα. Ο Oskar Morgenstern αργότερα έγραψε ότι ο δικαστής ήταν αρκετά έξυπνος για να αποτρέψει την περαιτέρω συζήτηση, λέγοντας, «Ω, Θεέ μου, ας μην ασχοληθούμε με αυτό». Έτσι, ο Gödel έλαβε την υπηκοότητά του, και οι φίλοι του επέστρεψαν στο Πρίνστον.

Οι θεωρίες για το τι ακριβώς ήταν αυτό το ελάττωμα ποικίλλουν. Ο Stephen Hawking υποθέτει ότι αφορούσε την εξουσία του προέδρου να κάνει διορισμούς κατά τη διάρκεια των διακοπών της Γερουσίας, ενώ ο καθηγητής νομικής Barry FE Guerra-Pujol εικάζει ότι θα μπορούσε να σχετίζεται με την ικανότητα του Συντάγματος να τροποποιεί τον εαυτό του. Ίσως, όπως λέει και η λαϊκή σοφία, κάποια μυστήρια είναι καλύτερα να μείνουν ανεξιχνίαστα.

Η ιστορία αυτή δεν είναι μόνο ένα παράδειγμα της εκκεντρικότητας και της βαθιάς σκέψης του Gödel αλλά και μια μαρτυρία της φιλίας και της αλληλοϋποστήριξης μεταξύ μεγάλων μυαλών. Ο Αϊνστάιν και ο Gödel μας υπενθυμίζουν ότι ακόμα και στις πιο απρόβλεπτες στιγμές, η επιστήμη και η φιλία μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά, προσφέροντας μας όχι μόνο γνώση αλλά και ανθρώπινες στιγμές που αξίζει να θυμόμαστε.