Το 1949, ο διάσημος μαθηματικός Kurt Gödel βρήκε μια λύση στις εξισώσεις πεδίου του Albert Einstein για τη γενική θεωρία της σχετικότητας, περιγράφοντας ένα περιστρεφόμενο σύμπαν. Αυτή η λύση είναι γνωστή ως Σύμπαν του Gödel.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του Σύμπαντος του Gödel είναι η ύπαρξη κλειστών χρονοειδών καμπυλών (Closed Timelike Curves - CTCs). Αυτές οι καμπύλες αποτελούν διαδρομές στον χωροχρόνο που, αν ακολουθηθούν, θα μπορούσαν θεωρητικά να επιτρέψουν σε ένα αντικείμενο να επιστρέψει στο παρελθόν του. Με άλλα λόγια, υποδεικνύουν τη θεωρητική δυνατότητα ταξιδιού στον χρόνο εντός του πλαισίου της γενικής σχετικότητας.
Η λύση του Gödel περιγράφει ένα σύμπαν που περιστρέφεται σε μεγάλη κλίμακα. Η ύλη αυτού του σύμπαντος βρίσκεται σε συνεχή περιστροφή, δημιουργώντας ένα φαινόμενο γνωστό ως εφελκυσμός πλαισίου (frame-dragging). Αυτό σημαίνει ότι το ίδιο το "ύφασμα" του χωροχρόνου στρέφεται λόγω της περιστροφής, παρασύροντας τα κοντινά αντικείμενα.
Οι κλειστές χρονοειδείς καμπύλες προκύπτουν από τη μοναδική καμπυλότητα του χωροχρόνου που προκαλεί η περιστροφή. Οι διαδρομές σωματιδίων ή φωτός σε αυτό το σύμπαν μπορούν να σχηματίσουν κλειστούς βρόχους, επιτρέποντας τη θεωρητική δυνατότητα ταξιδιού στον χρόνο.
Ωστόσο, η ύπαρξη των CTCs στο Σύμπαν του Gödel είναι καθαρά θεωρητική και εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των φυσικών. Τα ταξίδια στο παρελθόν που θα μπορούσαν να επιτρέπουν οι CTCs προκαλούν πολλά παράδοξα και λογικές ασυνέπειες, όπως το γνωστό παράδοξο του παππού. Αυτά τα παράδοξα δοκιμάζουν τα όρια της κατανόησής μας για την αιτιότητα και τη φύση του χρόνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Σύμπαν του Gödel είναι ένα θεωρητικό μοντέλο και δεν αντιπροσωπεύει απαραίτητα το πραγματικό σύμπαν όπως το γνωρίζουμε σήμερα, καθώς τα πειραματικά δεδομένα δεν υποστηρίζουν την ύπαρξη αυτού του είδους περιστροφής σε κοσμολογική κλίμακα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου