Τι είναι πιο ευνοϊκό:
I. Εάν η τράπεζα καταβάλλει ετήσιο τόκο $20%$ και ο πληθωρισμός είναι $15%$ ετησίως, ή
II. εάν η τράπεζα πληρώνει ετήσιο τόκο $12%$ και ο πληθωρισμός είναι $7%$ ετησίως;
Algebra, Geometry, International Mathematical Olympiads, Math contests, Puzzles, Brainteasers, Number Theory, Combinatorics, Logic, Paradox
Ας υποθέσουμε ότι διαθέτω σήμερα 100 Ευρώ, με τα οποία μπορώ να αγοράσω αγαθά ονομαστικής αξίας 100 Ευρώ σημερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το πρώτο σενάριο, σε ένα χρόνο θα διαθέτω 120 Ευρώ, ενώ τα αγαθά θα αξίζουν 115 Ευρώ. Θα μπορώ δηλαδή να αγοράσω 120/115=4.3% περισσότερα αγαθά
Με το δεύτερο σενάριο, σε ένα χρόνο θα διαθέτω 112 Ευρώ, ενώ τα αγαθά θα αξίζουν 107 Ευρώ. Θα μπορώ δηλαδή να αγοράσω 112/107=4.7% περισσότερα αγαθά.
Επομένως το δεύτερο σενάριο είναι πιο ευνοϊκό
Άψογος ο κ.Στουρνάρας!😄
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς πράξεις:
ΔιαγραφήΚαι στις δύο περιπτώσεις ο πλέον του πληθωρισμού τόκος είναι 5%, αλλά στην πρώτη ο πληθωρισμός που περιέχεται στο 5% είναι μεγαλύτερος, άρα συμφέρει η δεύτερη περίπτωση.
Και φυσικά Θανάση, η άσκηση είναι τελείως υποθετική. Ποτέ η τράπεζα δεν θα δώσει τόκο μεγαλύτερο του πληθωρισμού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, ως έχει η κατάσταση, έχεις δίκιο. Παλιότερα όμως υπήρξαν και εποχές με θετικά πραγματικά επιτόκια. Κι αυτό είναι το κανονικό.
ΔιαγραφήΣήμερα δεν δίνουν καν τόκο, ο καταθέτης πληρώνει φύλακτρα!😊
ΔιαγραφήΚαι το λογικό αυτό είναι. Το επιτόκιο πρέπει να είναι χαμηλότερο από τον πληθωρισμό, ώστε ο πολίτης να ωθείται να επενδύει και όχι να αποθησαυρίζει. Δεν εννοώ να μην αποταμιεύει για ώρα ανάγκης, αλλά να μην θεωρεί ότι ο τόκος της τράπεζας είναι η συμφερότερη μορφή επένδυσης. Μόνον έτσι δημιουργειται πλούτος και ανάπτυξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ άποψή μου είναι ότι το επιτόκιο καταθέσεων κανονικά πρέπει να υπερβαίνει, έστω λίγο, τον πληθωρισμό, αλλιώς υπάρχουν στρεβλώσεις και αταξίες: χρήματα στο σεντούκι, υπερκατανάλωση, τοκογλυφία. Φυσικά πλούτο και ανάπτυξη φέρνουν οι επενδύσεις, αλλά όταν το κόστος του χρήματος είναι στρεβλό, στρεβλώνει και το επενδυτικό περιβάλλον. Ο τραπεζικός κλάδος που αποστολή του είναι η διαμεσολάβηση και εξισορρόπηση των δύο λειτουργιών (καταθέσεις, δανεισμός) είναι όμως ο μεγάλος ασθενής της οικονομίας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘανάση, παίρνω το ρίσκο να ανοίξω τέτοια συζήτηση με ένα εμπειρο τραπεζικό στέλεχος. Ομως, επίτρεψε μου να επισημάνω ότι από τις στρεβλώσεις που αναφέρεις, καταλαβαίνω μόνο την υπερκατανάλωση. Τα χρήματα στο σεντούκι; Τι κίνητρο έχει κάποιος να τα κρατήσει εκεί, και να μην πάρει το, μικρό έστω, επιτόκιο της τράπεζας; (εκτός εάν αυτό καταστεί αρνητικό). Επιπλέον, ένα χαμηλό επιτόκιο καταθέσεων, συμπαρασύρει (συνήθως) και τα επιτόκια χορηγήσεων σε χαμηλότερα επίπεδα, με αποτέλεσμα να διευκολύνονται οι επενδύσεις. (Ολα αυτά βέβαια σε μία κανονική οικονομία, ενός κανονικού κράτους......)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά όσα λες Στράτο, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι όταν ο τραπεζικός τομέας είναι προβληματικός ή χρεωκοπημένος, τότε ούτε τα επιτόκια μπορούν να είναι στο σωστό ύψος. Το καταθέσεων είναι υπερβολικά χαμηλό, το δανεισμού υπερβολικά ψηλό. Παύει πια προτεραιότητα να είναι η εξισορρόπηση, αλλά το πρώτο λόγο έχει η επιβίωση της ίδιας της τράπεζας. Και σε αυτό το περιβάλλον, είναι πια δύσκολο να εμπιστευτείς τις τράπεζες ή να εμπιστευτούν αυτές όσους χρειάζονται δάνειο (εξ ού το σεντούκι, η τοκογλυφία κ.ο.κ).
Διαγραφή