Κάποτε, έπειτα από ένα σαββατοκύριακο στην εξοχή, επέστρεψα στο σπίτι με το τρένο. Στο βαγόνι επικρατούσε συνωστισμός, και έτσι πήγα στην - ελεύθερη» άκρη του βαγονιού - όπου δεν υπήρχαν καθίσματα-, και εκεί όμως η κατάσταση δεν ήταν πολύ καλύτερη.
Κάθε φορά που το τρένο πλησίαζε σ' ένα σταθμό και μείωνε την ταχύτητά του, έμπαινε καθαρός αέρας από κάποιον αεραγωγό. 'Οταν το τρένο σταματούσε, έπαυε και η ροή του αέρα.
Αλλά κάθε φορά που το τρένα μείωνε την ταχύτητά του πριν τους σταθμούς, πάντα από τον αεραγωγό ερχόταν καθαρός αέρας.
Αλλά κάθε φορά που το τρένα μείωνε την ταχύτητά του πριν τους σταθμούς, πάντα από τον αεραγωγό ερχόταν καθαρός αέρας.
Σε τι οφείλεται το φαινόμενο; Βρισκόμουν στη μπροστινή ή στην πίσω άκρη του βαγονιού;
Πρέπει να προσθέσω ότι όλα τα παράθυρα και η πόρτα της «ελεύθερης» άκρης του βαγονιού ήταν ανοικτό.
Περιοδικό «Quantum»
Σωκράτη, γιατί διέγραψες την ανάρτηση με τη λύση και όχι αυτή που ανάρτησες χθες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάρλο, η τελευταία έχει κοινοποιηθεί και στο facebook ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φαινόμενο οφείλεται στην αδράνεια του αέρα μέσα στο βαγόνι. Όταν το τρένο επιβραδύνεται, ο αέρας συνεχίζει να κινείται προς τα εμπρός. Έτσι η πίεση στην μπροστινή άκρη του βαγονιού αυξάνεται, και μειώνεται στην πίσω άκρη του βαγονιού. Άρα, ο άνθρωπος που διηγείται την ιστορία πρέπει να καθόταν στη πίσω άκρη του βαγονιού, όπου η μειωμένη πίεση προκαλεί την εισροή του αέρα από τον αεραγωγό.
ΑπάντησηΔιαγραφή