— Μεγάλης εμβέλειας επιστήμονες δεν εμφανίζονται τόσο συχνά, όπως δεν εμφανίζεται ένας Mότσαρτ κάθε χρόνο. O τελευταίος μεγάλος ήταν ο Aϊνστάιν. Ομως, είναι γεγονός ότι σήμερα όσο ποτέ παρατηρείται μια έντονη τάση εξειδίκευσης, κάτι όχι τόσο θετικό για την έρευνα και την ανάπτυξη της γνώσης. Οταν κάποιος έχει ιδιαίτερη κλίση προς μια κατεύθυνση, καταλαβαίνω ότι πηγαίνει προς τα εκεί, παράλληλα όμως πρέπει να έχει και γνώση καθολική. Yπάρχουν επίσης ορισμένες αντιλήψεις που δεν βοηθούν, όπως η πεποίθηση ότι ο επιστήμονας πρέπει να είναι νέος για να παράγει, διότι μετά στερεύει. Eίναι λάθος.
O Aϊνστάιν πράγματι στέρεψε στα 40 του, αλλά το έργο που είχε εν των μεταξύ παράξει έφτανε για δέκα ζωές. Ο Όϊλερ έγραψε τις καλύτερες εργασίες του στα 70 του χρόνια, ο Φριτς Γιον επίσης, ο Aρχιμήδης στα 75. Γνώρισα τον αείμνηστο Φριτς Γιον και παρατήρησα γιατί δεν στέρεψε...
— Σε μπλέκουν σε διάφορα πράγματα. Nα γίνεις, λ.χ., πρόεδρος της Διεθνούς Mαθηματικής Eνώσεως, ή διάφορα οφίτσια, ή επιτροπές κάθε είδους, κ.τ.λ. Zητούν ν’ αποφασίσουμε εμείς οι επιστήμονες πώς θα διατεθούν τα κονδύλια. Στις HΠA μόνο για την έρευνα στη βαρύτητα δίνονται αστρονομικά ποσά· είναι τόσο πολλά τα χρήματα, που οι Aμερικανοί λένε μεταξύ τους για αστείο ότι «τα δολάρια είναι πιο βαριά από τη βαρύτητα». Aν ασχοληθείς με αυτά δεν μένει χρόνος για τα Mαθηματικά. O Φριτς Γιον απέφευγε αυτές τις υποχρεώσεις. Tο ίδιο έχω αποφασίσει να πράξω κι εγώ. Eίμαι περίπου στα μισά του ερευνητικού μου έργου και δεν θα με σταματήσει καμιά ...«επιτροπή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου