**
Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι, σε ένα χώρο όπου υμνείται η μαθηματική επιστήμη, να συχνάζω εγώ, που λατρεύω μεν τα μαθηματικά μυαλά(που ήταν ο μπαμπάς μου, ο παππούς μου, ο θείος, ακόμα και το ανηψο-κουμπαράκι μου ο Γιώργος), αλλά πέρασα όλες τις τάξεις του σχολείου γιατί ήμουν καλή στα γράμματα… και με λυπόταν να με αφήσουν οι μαθηματικοί!
Με είχε επίσημα καλέσει ο πρόεδρος τους, ο Κώστας Γαρεδάκης μαθηματικός (φυσικά τι άλλο θα ήταν ο άνθρωπος) στο 3ο Λύκειο που τον βλέπετε στη φωτογραφία με έναν εκ των αρίστων μαθητών, το Στράτο Τσουκάνη (μαθητή της Γ’ Λυκείου που ετοιμάζεται για μεγάλα πράγματα από ότι κατάλαβα και σίγουρα οι γονείς του τον καμαρώνουν δικαίως).
Απλά μου είχε απαγορεύσει να κάνω ηλίθιες ερωτήσεις του τύπου: τι πάει να πει χ+ψ=ζ (που θα κλείσω τα μάτια μου και δεν θα το έχω καταλάβει).
**
Τέλος πάντων! Όταν βρήκα θέση στη κατασκότεινη αίθουσα (όπου επικρατούσε ζωντάνια, αλλά δεν κατάλαβα γιατί είχαν σβηστά το φώτα;;;) και άρχισα να κρατώ σημειώσεις, αντιλήφθηκα γιατί υπήρχε τόσος κόσμος και τόσο ενδιαφέρον! Οι εισηγήσεις αναφερόταν στη διδασκαλία των μαθηματικών στο λύκειο, και στο τι συμβαίνει όταν οι νέοι φοιτητές πάνε στο Πανεπιστήμιο, στην αισθητική της μαθηματικής εκπαίδευσης, στην ανθρωπιστική προσέγγιση στη διδασκαλία της Γεωμετρίας(την οποία αφορούν τα τρίγωνα...) κι η συζήτηση είχε ανάψει με τις παρακάτω σημαντικότατες διαπιστώσεις καθηγητών της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας.
«Υπάρχει πρόβλημα εμπιστοσύνης ανάμεσα σε γονείς και εκπαιδευτικούς αφού συχνά οι γονείς δεν αποδέχονται το πεδίο κατανόησης του παιδιού τους…» (με αποτέλεσμα να καταπιέζουν ή να αλλάζουν τις επιλογές που έχει κάνει το παιδί),
«Ο ρόλος του δασκάλου έχει απαξιωθεί στη κοινωνία…»,
«Τα μαθηματικά προσφέρονται για ένα σωρό καινοτόμες ιδέες»,
«Οι πρωτοετείς φοιτητές έρχονται σε εμάς με «καμένο» μυαλό… Έρχονται όχι για να ευχαριστηθούν τη διαδικασία της γνώσης, αλλά γιατί τους στέλνει η κοινωνική ή η γονική πίεση»,
«Οι πρωτοετείς συνέχεια μας ρωτάνε: τι δουλειά θα κάνω εγώ αν τελειώσω μαθηματικά, θεωρείται η μόρφωση σήμερα απλά ένα εισιτήριο για να αποκατασταθεί κανείς επαγγελματικά»,
«Διδάσκουμε τα παιδιά να σκέφτονται με ένα συγκεκριμένο τρόπο για να βρίσκουν τις λύσεις. Δεν τους δείχνουμε δυστυχώς ένα τρόπο σκέψης, ένα δρόμο που να ακολουθούν για να έχουν αποτελέσματα σε όσα κάνουν. Έτσι όταν μπουν στο πανεπιστήμιο ξεχνάνε όλα όσα μάθανε στο λύκειο»…
**
Στοιχεία που κατέδειξαν μια αλήθεια: το εκπαιδευτικό σύστημα μαθαίνει στα παιδιά να σκέφτονται με δεδομένο τρόπο, να μην υπερβαίνουν τα εσκαμμένα. Η ομοιομορφία σκέψης συνεχίζεται και στο πανεπιστήμιο, και στη ζωή, έτσι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια κοινωνία που δεν αποδέχεται τη διαφορετικότητα. Μια κοινωνία συντηρητική.
Μια κοινωνία που επιβιώνει με το γλείψιμο, και κατέστρεψε το μέλλον των παιδιών της….
**
Ευχαριστήθηκα πολύ με τη νεολαία και τους πάρα πολλούς εκπαιδευτικούς που είχαν κατακλύσει την αίθουσα. Και φεύγοντας σκεπτόμουν πως αν αφήναμε τους εκπαιδευτικούς που έχουν όραμα να ακολουθούν τη καρδιά τους… Αν βγάζαμε από μέσα μας τη γκεμπελική οπτική «μόνο εγώ είμαι καλός και θα ισοπεδώσω έρποντας και γλύφοντας όλους τους άλλους… Αν εγκαταλείπαμε το συνδικαλισμό- «κομματικό υπηρέτη»…
Ίσως να βγαίναμε γρήγορα από τη κρίση….
Πάντως συγχαρητήρια στους εκπαιδευτικούς που μάχονται ακόμα για την αξιοπρέπειά τους και για καλή εκπαίδευση…
**
Κι εγώ τώρα που φίλιωσα τουλάχιστον με την Μαθηματική Etαιρεία Χανίων… θα τους παρακολουθώ (όχι σαν σπιούνος κρυφά….) και θα ΠΡΟΒΑΛΩ ΟΣΑ ΟΜΟΡΦΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ!!!
Πάω να φάω ένα τρίγωνο Θεσσαλονίκης γιατί αισθάνομαι μια ανακατωσούρα μετά την ομιλία που άκουσα «Ορισμένο ολοκλήρωμα-Μια διδακτική προσέγγιση», και μου ήρθε λιγοθυμιά….
Πηγή: blackcathania
Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΨυχάρα,
Ολυμπιακάρα!
10 μέρες νηστικός,
και πάλι Ολυμπιακός!
Στράτο ζούμε
τήτσερ να σε δούμε!
Κυριάκος & Ηλίας