« ... Στα χρόνια 1680 - 1685, οι επιχειρηματίες που εκμεταλεύονται το βουνό Χαρτς έρχονταν σε αντιπαράθεση με έναν παράδοξο μεταλλωρύχο. Ο τριαντάχρονος τότε Λάιμπνιτς βρισκόταν στην περιοχή μελετώντας την χρήση των ανεμόμυλων ως μια επιπρόσθετη πηγή ενέργειας που να επιτρέπει την λειτουργία των ορυχείων όλο τον χρόνο. Σε αυτή τη στιγμή της ζωής του, ο Λάιμπνιτς είχε ήδη καταφέρει πολλά. Όχι μόνο είχε κάνει σπουδαίες ανακαλύψεις στα μαθηματικά, αλλά και είχε αποκτήσει φήμη ως νομοδιδάσκαλος και είχε γράψει πολλές μελέτες πάνω σε φιλοσοφικά και θεολογικά ζητήματα. Αντίθετα με τον Δον Κιχώτη, ο Λάιμπνιτς ήταν αθεράπευτα αισιόδοξος.
Σε αυτούς που αντιδρούσαν απέναντι στην έκδηλη μιζέρια του κόσμου, ο Λάμπνιτς απαντούσε ότι ο Θεός, από την παντοδύναμη οπτική Του γωνία για όλους τους πιθανούς κόσμους, είχε χωρίς αμφιβολία δημιουργήσει τον καλύτερο δυνατό, και ότι όλα τα κακά στοιχεία του κόσμου μας εξισορροπούνταν με τον καλύτερο τρόπο.
Όμως, η ενασχόληση του Λάιμπνιτς με την επιχείρηση των ορυχείων του Χαρτς κατέληξε σε φιάσκο. Μέσα στην αισιοδοξία του, δεν προέβλεψε την - αναμενόμενη - εχθρότητα των ειδικών μηχανικών του ορυχείου απέναντι σε έναν πρωτάρη που ήρθε να τους μάθει την δουλειά τους. Επίσης, δεν είχε αφήσει τον απαραίτητο ενδιάμεσο χρόνο που απαιτείται για την κατασκευή ενός καινούριου μηχανήματος ούτε είχε υπολογίσει την απρόβλεπτη συμπεριφορά των ανέμων.
Και βέβαια, η πιο αισιόδοξη σκέψη του ήταν τα σχέδιά του που θα πραγματοποιούσε με τα κέρδη από το συγκεκριμένο πλάνο»
Πηγή: Martin Daνis «Μαθηματικά και Βιογραφία» (Ευκλείδης Β΄ τ. 87)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου