Η θεωρία πιθανοτήτων δεν καλλιεργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα

Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) διέκρινε τις λέξεις γνώση και γνώμη όπου: γνώση αφορά σε κάτι που είναι σωστό ή λάθος, ενώ γνώμη αφορά σε κάτι που μπορεί να είναι σωστό ή λάθος. 

Έδωσε επίσης τις έννοιες του τυχαίου, του απρoσδόκητoυ και της σχετικής συχνότητας. 

Θεωρούσε όμως ότι το τυχαίο δεν είναι επιστημονική έννοια, οφείλεται στη δική μας αδυναμία να ερμηνεύσουμε τα φαινόμενα και έδωσε τα παραδείγματα: 

• Ανακοίνωση για το αποτέλεσμα μιας ναυμαχίας που θα γίνει την επόμενη μέρα

• Η εύρεση θησαυρού κατά το σκάψιμο για να φυτέψουμε φυτά

Γράφει: 

Το τυχαίο λοιπόν είναι εντελώς απροσδιόριστο και γι’ αυτό "του ἀπό τύχης ούκ έστίν ἐπιστήμη δι' ἀποδείξεως".

Πολυχρόνης Μωυσιάδης καθ. Α.Π.Θ. (Θεωρία Πιθανοτήτων)