Αν παρέμενε στην Ελλάδα, θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση ειδικός επιστήμονας. Τελικά την εγκατέλειψε και σήμερα, στα 33 του, είναι επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον. Ο Χάρης Μυλωνάς τα κατάφερε με την αξία του.
Ηταν ακόμη δευτεροετής στο πανεπιστήμιο Αθηνών όταν, πίνοντας καφέ με μια φίλη του κάπου στη Σκουφά, εκείνη τον ρώτησε: «Τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου;». «Θέλω να κάνω διδακτορικό στο Χάρβαρντ, στο Πρίνστον ή στο Γέιλ», απάντησε τότε, με την αφέλεια και το θράσος των 19 του χρόνων, κάνοντας τη φίλη του να ξεκαρδιστεί στα γέλια".
Ο Χάρης Μυλωνάς, όμως, φαίνεται ότι το εννοούσε. Μόλις 33 ετών σήμερα, έχει καταφέρει να τελειώσει τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές του στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, να κάνει ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, να ολοκληρώσει με ένα διδακτορικό στο περίφημο Γέιλ και να εκλεγεί επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον. Φέτος μάλιστα βρίσκεται στο θρυλικό Χάρβαρντ, στην Ακαδημία Διεθνών Σχέσεων και Eρευνας Πεδίου, όπου ασχολείται αποκλειστικά με την έρευνα! «Και να σκεφτεί κανείς πως, σύμφωνα με τον Μάλκολμ Γκλάντγουελ, που έχει γράψει το περίφημο βιβλίο Outliers, δεν θα έπρεπε να τα είχα καταφέρει γιατί έχω γεννηθεί σε λάθος μήνα.
Πήγα σχολείο με παιδιά που ήταν μέχρι και έναν χρόνο μεγαλύτερά μου. Σε έναν βαθμό, η υπόθεση εργασίας του Γκλάντγουελ επιβεβαιώνεται αφού ήμουν μέτριος μαθητής στο γυμνάσιο και το λύκειο», λέει ο Χάρης Μυλωνάς. «Στους γονείς μου δεν είχε δοθεί η ευκαιρία να σπουδάσουν, έτσι με μεγάλωσαν με τη ξεκάθαρη απαίτηση να πάρω "ένα πτυχίο". Η πίστη και η υποστήριξη που μου παρείχαν αποτέλεσε την απαραίτητη βάση για οτιδήποτε ακολούθησε. Επίσης ήμουν τυχερός αφού γεννήθηκα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο σταθερές περιόδους της. Οι κακοί βαθμοί μου με βοήθησαν να μην περάσω στις πρώτες μου επιλογές στις πανελλαδικές - κυρίως τμήματα οικονομικών - και να μπω στο Πολιτικό της Νομικής».
Εκεί, η γνωριμία του με πολλούς αξιόλογους δασκάλους υπήρξε καθοριστικής σημασίας για τη σταδιοδρομία του. Ανάμεσα στην καθημερινή τρέλα των συνδικαλιστικών παρατάξεων, των καταλήψεων, και του «ωχαδερφισμού», τα μαθήματα πολιτικής ανάλυσης ήταν μια βαθιά ανάσα για τον νεαρό φοιτητή από τη Θεσσαλονίκη. «Αυτή η όαση μου έδωσε τη δυνατότητα να αγνοήσω τα υπόλοιπα και να "αποδράσω" από τη μίζερη πραγματικότητα. Απ' όλες τις γνωριμίες μου, η πιο σημαντική αποδείχθηκε αυτή με τον καθηγητή Γιώργο Μαυρογορδάτο, που πίστεψε σε εμένα πρώτος και με σύστησε στον άλλο πρώην φοιτητή του, τον καθηγητή Στάθη Καλύβα. Οι δυο τους μου άνοιξαν την πόρτα για τις αιτήσεις στο εξωτερικό. Δίχως τέτοια βοήθεια, ο Ελληνας φοιτητής είναι πολύ δύσκολο να είναι ανταγωνιστικός, κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή. Η ειρωνεία είναι ότι αν είχα γεννηθεί σε πιο ευνοϊκό μήνα και έγραφα καλύτερα στις πανελλαδικές, ίσως να ήμουν ακόμη στην Ελλάδα», επισημαίνει.
Ξενιτιά. Για τον κ. Μυλωνά είναι συχνά άχαρη, αν και όπως λέει , δεν θα γύριζε εύκολα πίσω. Εύλογα, καθώς για να γίνει κάποιος καθηγητής Πανεπιστημίου στην Ελλάδα χρειάζεται να περάσουν δεκαετίες"
Η ζωή στις ΗΠΑ
«Αν το βάλουμε σε μορφή εξίσωσης, νομίζω ότι το σημερινό αποτέλεσμα είναι προϊόν των γονιών μου και του τόπου γέννησής μου και των κακών βαθμών μου και ορισμένων σημαντικών ανθρώπων που είχα την ευτυχία να γνωρίσω, αλλά και της επιμονής μου», τονίζει. Στην Ακαδημία του Χάρβαρντ όπου βρίσκεται τώρα, ο Χάρης Μυλωνάς είναι αποκλειστικά αφοσιωμένος στην έρευνα. «Μόλις πριν από λίγους μήνες τελείωσα ένα βιβλίο σχετικά με την εθνικοποιητική διαδικασία στα Βαλκάνια. Εκεί αναλύω τις διαδικασίες κατασκευής των σύγχρονων εθνών και κρατών, τον ρόλο της εχθρικής εξωτερικής προπαγάνδας στην πολιτικοποίηση πολιτισμικών διαφορών και τις κρατικές πολιτικές απέναντι σε εθνικές μειονότητες. Το βιβλίο μου θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2012 στις ΗΠΑ και ελπίζω να μεταφραστεί και στα ελληνικά».
Ανάμεσα στις ώρες διδασκαλίας -διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο-, τις συζητήσεις με τους φοιτητές, τις συνομιλίες μέσω skype με τους συν-συγγραφείς του και τα ηλεκτρονικά μηνύματα, ο 33χρονος πολιτικός επιστήμων προλαβαίνει να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. «Η ζωή στις ΗΠΑ σου δίνει την αίσθηση ότι είσαι "πρωταγωνιστής" στα τεκταινόμενα και όχι απλώς παθητικός παρατηρητής. Αποτέλεσμα, η αυξημένη ευθύνη που νιώθει κανείς και η ανάγκη για συμμετοχή στον δημόσιο διάλογο», εξηγεί. Απόψεις του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες όπως τους LA Times, στις ιστοσελίδες του CNN, του περιοδικού Foreign Policy, και της Guardian, ακόμη και στο Newsweek Japan.
«Παρακολουθείτε τις εξελίξεις στην Ελλάδα;» ρωτάμε. «Τόσο για εμένα όσο και για πολλούς που έχουμε φύγει, ισχύει ότι το μυαλό μας είναι εκεί. Είναι σαν να μην έχουμε φύγει ποτέ».
Ελληνική κρίση
Μεταξύ σοβαρού και αστείου
«Η οικονομική κρίση και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες στο εξωτερικό έχει επηρεάσει πολύ το κλίμα», αναφέρει. «Υπάρχουν βέβαια ακόμη πολλοί "λάτρεις" του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, όπως υφίστανται ακμαία τα στερεότυπα των τεμπέληδων. "Αν πληρώνατε τους φόρους σας, θα ήμασταν όλοι καλά", μου είπε τις προάλλες ένας συνάδελφος μεταξύ σοβαρού και αστείου».
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου