Ο Αυστριακός μαθηματικός Kurt Gödel κράτησε το μυστικό του για την ύπαρξη του Θεού για δεκαετίες. Τώρα δύο επιστήμονες αναφέρουν ότι έχουν αποδείξει την ύπαρξη του Θεού με μαθηματικό τρόπο χρησιμοποιώντας υπολογιστές. Οι δύο επιστήμονες τυποποίησαν το θεώρημα του μαθηματικού Kurt Gödel περί υπάρξεως του Θεού ωστόσο αυτή η οπτική γωνία τίθεται κάπως υπό αμφισβήτηση. Το πραγματικό επίτευγμα είναι το παράδειγμα που δίνουν για το πώς οι υπολογιστές και η προηγμένη τεχνολογία μπορεί να απλοποιήσουν και να προωθήσουν την επιστημονική ανακάλυψη.
Επινοήθηκαν τα αποκαλούμενα τυπικά συστήματα. Στα τυπικά συστήματα τα θεωρήματα, με χρήση αυστηρών κανόνων, βλαστάνουν από τα αξιώματα όπως τα κλαδιά από ένα δέντρο. Αυτή η διαδικασία έπρεπε να αρχίσει από κάπου. Και τα αξιώματα ήταν αυτοί οι αρχέγονοι σπόροι από τους οποίους όλα τα άλλα αναπήδησαν. Η δύναμη αυτού του μηχανιστικού οράματος των μαθηματικών ήταν ότι εξάλειπτε την ανάγκη για τη σκέψη ή την κρίση. Εφ' όσον τα αξιώματα ήταν σωστά και εφ' όσον οι κανόνες με τους οποίους γινόταν η χρήση τους διατηρούσαν την αλήθεια, τα μαθηματικά δεν θα μπορούσαν να εκτροχιαστούν σε αναλήθειες. Η αλήθεια ήταν εξασφαλισμένη μέσω μιας αυτόματης θεωρητικής μεθοδολογίας. Ένας από τους μεγάλους μαθηματικούς στόχους ήταν να μειωθεί η όλη θεωρία αριθμών σε ένα τελικό τυπικό σύστημα. 
Το 1906, στην Τσεχία, γεννιέται ένα αγόρι με υψηλότατο βαθμό νοημοσύνης. Στα 8 του χρόνια συνειδητοποιεί ότι οι διανοητικοί ορίζοντες των γονιών του είναι πολύ περιορισμένοι. Η λογική κυριαρχεί στη σκέψη του, όμως ο σπόρος της παράνοιας διαμορφώνει τον βίο του. Στα 18 του -στο Πανεπιστήμιο- γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του: τον πλατωνισμό. Λίγο αργότερα, αιχμάλωτος της λογικής των μαθηματικών, επινοεί το θεώρημα της μη πληρότητας. Διαβάζει παραμύθια -παριστάνουν τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι- ενώ λατρεύει τις ταινίες του Ντίσνεϊ (συγκεκριμένα τη Χιονάτη). Στη Βιέννη του Μεσοπολέμου συγκρούεται με τον Βιτγκενστάιν. Αρνείται το φαγητό θεωρώντας το ως πηγή μικροβίων. Η νευρική κατάρρευση, ως ψυχολογική απόρροια του τέλους του Κύκλου της Βιέννης, τον οδηγεί σε σανατόριο. Στα 29 του -στο Πρίνστον- εμπνέει τον Άλαν Τιούρινγκ, ο οποίος επινοεί τους υπολογιστές.
Axiom 1. (Dichotomy) A property is positive if and only if its negation is negative.![\begin{array}{rl}
\text{Ax. 1.} & \left\{P(\varphi) \wedge \Box \; \forall x[\varphi(x) \to \psi(x)]\right\} \to P(\psi) \\
\text{Ax. 2.} & P(\neg \varphi) \leftrightarrow \neg P(\varphi) \\
\text{Th. 1.} & P(\varphi) \to \Diamond \; \exists x[\varphi(x)] \\
\text{Df. 1.} & G(x) \iff \forall \varphi [P(\varphi) \to \varphi(x)] \\
\text{Ax. 3.} & P(G) \\
\text{Th. 2.} & \Diamond \; \exists x \; G(x) \\
\text{Df. 2.} & \varphi \text{ ess } x \iff \varphi(x) \wedge \forall \psi \left\{\psi(x) \to \Box \; \forall x[\varphi(x) \to \psi(x)]\right\} \\
\text{Ax. 4.} & P(\varphi) \to \Box \; P(\varphi) \\
\text{Th. 3.} & G(x) \to G \text{ ess } x \\
\text{Df. 3.} & E(x) \iff \forall \varphi[\varphi \text{ ess } x \to \Box \; \exists x \; \varphi(x)] \\
\text{Ax. 5.} & P(E) \\
\text{Th. 4.} & \Box \; \exists x \; G(x)
\end{array}](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_v-AAuQynPgeGUUXVNDHhMUcGyh7oQOLg8X4ktAg1-oAX2kPcI9MFG9Hr-1wW_iIxJfeL4rpCxnMh_O4bBQxsjjKsV-i4rgxy4w0z7VdpTbm6oqh30TZGvf_Q2IxlxMOji-IMX8PYfABbFhoyjHrw=s0-d)
"Κύριε Γκαίντελ ,έχω φάει την ζωή μου προσπαθώντας να αποδείξω την εικασία του Γκολντμπάχ", του είπε χαμηλόφωνα αλλά με μεγάλη ένταση, " και τώρα μου λέτε ότι μπορεί να είναι μη αποδείξιμη;" Ο Γκαιντελ είχε κιτρινίσει παραπάνω από τη φυσική χλωμάδα. "Θεωρητικά ,ναι-"
