Γύρω στο 300 π.Χ., η υπερβολή, η παραβολή και η έλλειψη είχαν γίνει αντικείμενο συστηματικής μελέτης, ως οι τομές που δημιουργούνται στην επιφάνεια ενός κώνου από ένα επίπεδο κάθετο σε μια γενέτειρά του.
Ανάλογα με τη γωνία της κορυφής του κώνου οι καμπύλες αυτές ορίζονταν ως “οξυγωνίου κώνου τομή” (έλλειψη), “ορθογωνίου κώνου τομή” (παραβολή) και “αμβλυγωνίου κώνου τομή” (υπερβολή). Οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται από τον Αρχιμήδη (287-212π.Χ.) στα έργα του “Τετραγωνισμός ορθογωνίου κώνου τομής” και “Περί κωνοειδέων και σφαιροειδέων”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου