Η Δύναμη της Αφής στη Μάθηση της Γεωμετρίας

Το $1977$, ο μαθηματικός του Πανεπιστημίου Santa Clara, Jean Pedersen, διεξήγαγε ένα εργαστήριο για το δίπλωμα χαρτιού και τη γεωμετρία για μια ομάδα χαρισματικών 10χρονων. 

Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, ο Pedersen πέρασε γύρω μια συλλογή από πολύεδρα και ρώτησε τους μαθητές ποια σχήματα θα ταξινομούσαν ως «κανονικά». Προς έκπληξή του, ο μόνος που επέλεξε σωστά τα πέντε πλατωνικά στερεά ήταν ο Peter Wilson, ένας τυφλός μαθητής.

Οι άλλοι μαθητές αντέδρασαν λέγοντας: «Δεν είναι δίκαιο, ο Πίτερ είναι τυφλός!» Έτσι, ο Pedersen συμφώνησε να τους αφήσει να προσπαθήσουν ξανά, αυτή τη φορά νιώθοντας τα μοντέλα με κλειστά μάτια. Τώρα, κάθε μαθητής κατάφερε να επιλέξει τα πέντε πλατωνικά στερεά.

«Δεν είμαι σίγουρος ποιες είναι όλες οι συνέπειες αυτών των γεγονότων», έγραψε ο Pedersen σε μια επιστολή προς τον Mathematical Intelligencer, «αλλά ξεκινήστε με αυτό: μπορούμε να αντιληφθούμε πράγματα μόνο με τα χέρια μας που μας λείπουν όταν χρησιμοποιούμε και τα μάτια και τα χέρια μας. Μερικές φορές λιγότερο είναι πραγματικά περισσότερο».

Πηγή: Jean Pedersen, «Seeing the Idea», Mathematical Intelligencer 20:4 [Φθινόπωρο 1998], 6.