Την Πέμπτη 28/6/2012, στο σχολείο μας κάναμε μια μικρή αλλά πολύ θερμή και συγκινητική αποχαιρετιστήρια γιορτή, προς τιμήν τριών πολύ καλών συναδέλφων μας που βγήκαν στη σύνταξη. Του Άρη Μπαβέλη, η ψυχή του σχολείου χρόνια τώρα, του Παύλου Ιντζέ, φαίνεται δύστροπος αλλά είναι ψυχούλα και της Γιούλας Αλμπάνογλου, αν τη γνωρίζατε θα αναριωτόσασταν, καλά υπάρχουν τόσο δυναμικές γυναίκες;
 |
| Ο Άρης Μπαβέλης, με τη σύζυγο του Ευαγγελία |
 |
| Ο Παύλος Ιντζές, με τον τ. διευθυντή μας κ. Ι. Κυριακίδη |
 |
| Η Γιούλα Αλμπάνογλου, με τον διευθυντή μας κ. Γ. Κετικίδη |
Δείτε
εδώ και άλλα στιγμιότυπα από τη γιορτή μας.
Κ. Μπαβέλη, είμαι ο παλαιός μαθητής σας, Ιωσήφ Νικολαίδης. Ακόμη και σήμερα, αρκετά χρόνια μετά από την επίσκεψη μου στο σχολείο, σας ενθυμούμαι ως έναν όχι μόνο καλό δάσκαλο αλλά και αρίστου ήθους άνθρωπο, με αδαμάντινο και ακέραιο χαρακτήρα και ιδιαιτέρως εργατικό. Είναι αλήθεια ότι αποτελούσατε πρότυπο μου ως προς την μετριοπάθεια την ταπεινότητα και την διαλλακτικότητα σας. Είναι σπάνιο προσόν, τότε και σήμερα. Είθε άπαντες οι επιστήμονες να είχαν ελαχίστη από την δική σας αξιοπρέπεια. Σας ευχαριστώ για τις άπειρες και εξαιρετικές συζητήσεις μας και μεταξύ άλλων σας ευχαριστώ διότι εμπλούτισα το λεξιλόγιο μου -τότε- και με την λέξη "παρεισφρέω", την οποία είχατε την ευγενή καλοσύνη να μου εξηγήσετε μεταξύ διαλείμματος μαθημάτων(!). Σήμερα, σχεδόν στα σαράντα μου χρόνια, καταλαβαίνω πως διαμάντια όπως εσείς είναι δυσεύρετα πολλώ δε μάλλον ανύπαρκτα. Σας ευχαριστώ που έτυχε να είσθε δάσκαλος μου, σας ευχαριστώ που με διαδάξατε ήθος, σας ευχαριστώ που αποτελείτε ηθική παρακαταθήκη για όλους τους νεοτέρους ημών. Κλείνω αυτό το μικρό έγγραφο λογίδριο με πολλή συγκίνηση και με ισχυρή δόση αναπόλησης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολλή αγάπη και άνευ ιδοτελείας
Ιωσήφ Νικολαίδης
Μαθητής σας τέλη δεκαετίας '80, αρχές '90.